Kanalizasyon ortamını izleme yöntemleri nelerdir?

Kanalizasyon ortamını izleme yöntemleri nelerdir?
Fiziksel tespit yöntemi: esas olarak atık suyun sıcaklık, bulanıklık, askıdaki katı maddeler, iletkenlik vb. gibi fiziksel özelliklerini tespit etmek için kullanılır. Yaygın olarak kullanılan fiziksel muayene yöntemleri arasında özgül ağırlık yöntemi, titrasyon yöntemi ve fotometrik yöntem bulunur.
Kimyasal tespit yöntemi: esas olarak kanalizasyondaki PH değeri, çözünmüş oksijen, kimyasal oksijen talebi, biyokimyasal oksijen talebi, amonyak nitrojeni, toplam fosfor, ağır metaller vb. gibi kimyasal kirleticileri tespit etmek için kullanılır. Yaygın olarak kullanılan kimyasal tespit yöntemleri arasında titrasyon, spektrofotometri, atomik absorpsiyon spektrometrisi, iyon kromatografisi vb.
Biyolojik tespit yöntemi: esas olarak kanalizasyondaki patojenik mikroorganizmalar, algler vb. gibi biyolojik kirleticileri tespit etmek için kullanılır. Yaygın olarak kullanılan biyolojik tespit yöntemleri arasında mikroskop tespit yöntemi, kültür sayma yöntemi, mikroplaka okuyucu yöntemi vb. yer alır.
Toksisite tespit yöntemi: esas olarak kanalizasyondaki kirleticilerin akut zehirlenme, kronik zehirlenme vb. gibi organizmalar üzerindeki toksik etkilerini değerlendirmek için kullanılır. Yaygın olarak kullanılan toksisite test yöntemleri arasında biyolojik toksisite test yöntemi, mikrobiyal toksisite test yöntemi vb. yer alır.
Kapsamlı değerlendirme yöntemi: Kanalizasyondaki çeşitli göstergelerin kapsamlı analizi yoluyla kanalizasyonun genel çevresel kalitesini değerlendirin. Yaygın olarak kullanılan kapsamlı değerlendirme yöntemleri arasında kirlilik indeksi yöntemi, bulanık kapsamlı değerlendirme yöntemi, temel bileşen analizi yöntemi vb. yer alır.
Atık su tespiti için birçok yöntem vardır, ancak özü hala su kalitesi özelliklerinin ve atık su arıtma teknolojisinin sonuçlarına dayanmaktadır. Endüstriyel atık suyu nesne olarak ele aldığımızda, atık sudaki organik madde içeriğini ölçmek için aşağıda iki tür atık su tespiti bulunmaktadır. İlk olarak, sudaki organik maddenin basit oksidasyonunun özellikleri kullanılır ve daha sonra sudaki karmaşık bileşenlere sahip organik bileşikler yavaş yavaş tanımlanır ve ölçülür.
Çevre testi
(1) BOİ tespiti, yani biyokimyasal oksijen talebi tespiti. Biyokimyasal oksijen talebi, sudaki organik madde gibi aerobik kirleticilerin içeriğini ölçmenin hedefidir. Hedef ne kadar yüksek olursa, sudaki organik kirleticiler o kadar fazla olur ve kirlilik de o kadar ciddi olur. Şeker, gıda, kağıt, lif ve diğer endüstriyel atık sulardaki organik kirleticiler, aerobik bakterilerin biyokimyasal etkisi ile ayırt edilebilir, çünkü oksijen farklılaşma sürecinde tüketilir, dolayısıyla bu tür kirleticiler aşırı deşarjsa aerobik kirleticiler olarak da adlandırılır. su kütlesi suda yetersiz çözünmüş oksijene neden olacaktır. Aynı zamanda organik madde sudaki anaerobik bakteriler tarafından ayrışarak bozulmaya neden olacak ve metan, hidrojen sülfür, merkaptanlar ve amonyak gibi kötü kokulu gazlar üreterek su kütlesinin bozulmasına ve kötü kokuya neden olacaktır.
(2)COD tespitiyani kimyasal oksijen talebi tespiti, kimyasal reaksiyon oksidasyonu yoluyla sudaki oksitlenebilir maddeleri ayırt etmek için kimyasal oksidanları kullanır ve ardından kalan oksidanların miktarı aracılığıyla oksijen tüketimini hesaplar. Kimyasal oksijen ihtiyacı (COD) genellikle suyun ölçüsü olarak kullanılır. Organik madde içeriği endeksi, değer ne kadar büyük olursa, su kirliliği de o kadar ciddi olur. Kimyasal oksijen ihtiyacının belirlenmesi, su numunelerindeki indirgeyici maddelerin tespit ve tespit yöntemlerine göre değişmektedir. Günümüzde yaygın olarak kullanılan yöntemler asidik potasyum permanganat oksidasyon yöntemi ve Potasyum dikromat oksidasyon yöntemidir.
İkisi birbirini tamamlıyor ama farklılar. COD tespiti, atık sudaki organik madde içeriğini doğru bir şekilde kavrayabilir ve zamanında ölçüm yapılması daha az zaman alır. Bununla karşılaştırıldığında mikroorganizmalar tarafından oksitlenen organik maddeyi yansıtmak zordur. Hijyen açısından bakıldığında kirliliğin derecesini doğrudan açıklayabilir. Ayrıca atık su, oksidasyon işlemi sırasında oksijen tüketmesi gereken bazı indirgeyici inorganik maddeleri de içerir, dolayısıyla KOİ hala hatalara sahiptir.
İkisi arasında bir bağlantı var, değeriBOİ5KOİ'den küçükse, ikisi arasındaki fark kabaca refrakter organik madde miktarına eşittir, fark ne kadar büyük olursa, refrakter organik madde o kadar fazla olur, bu durumda biyolojik kullanılmamalıdır. Bu nedenle BOD5/COD oranı şu şekilde olabilir: Atık suyun biyolojik arıtmaya uygun olup olmadığına karar vermek için kullanılır. Genel olarak BOİ5/KOİ oranına biyokimyasal indeks denir. Oran ne kadar küçük olursa biyolojik arıtmaya o kadar az uygundur. Biyolojik arıtmaya uygun atık suyun BOİ5/KOİ oranı Genellikle 0,3'ten büyük kabul edilir.